The article deals with the perception of the Pope John Paul II and Poland in the two speeches of the Presidents of the United States of America. The George W. Bush’s speech given on the occasion of the dedication of the Pope John Paul II Cultural Center in Washington DC on March 22, 2001 and the Donald Trump’s speech delivered in front of the Warsaw Uprising Monument on the Krasinski Square in Warsaw on July 8, 2017 were used as the (...) sources for the study. The former speech is a laudation in honor of the Pope from Poland, whose biography was considered by the 43rd President of the United States as one of the most interesting in human history. Among the most notable episodes of the pontificate, George W. Bush listed the 1979 pilgrimage to his homeland, the 1995 visit to Manila in Philippines, the unprecedented visits to a synagogue and a Muslim country, the forgiveness shown to Ali Ağca – the would-be assassin, and the visits to the United States during which the Pope from Poland reminded the people of human dignity and the virtues of a just society. The latter speech is a laudation on the spirit of the Polish nation. Donald Trump emphasized the steadfastness of the Poles in the struggle to preserve their cultural identity despite the loss of their homeland. He recalled the period of partition and extermination of the Polish nation by the German Nazis and the Soviet Communists during World War II. The 45th President of the United States reminded the world about famous Poles: Nicolaus Copernicus, Frederic Chopin, Casimir Pulaski, Thaddeus Kosciuszko and Saint John Paul II. He also spoke about the lasting ties between the Americans and the Poles and about the common values cherished on both sides of the Atlantic. On the example of social transformations in Poland and Europe initiated by John Paul II’s pilgrimage to Poland in 1979, Donald Trump emphasized the influence of faith in God on political and social transformations in the world. He also expressed hope for the survival of Western civilization based on faith in God and the preservation of family and freedom. (shrink)

Jan Paweł II wielokrotnie odnosił się do relacji między Kościołem a sztuką. Dostrzegał, że dialog między Kościołem i sztuką wygasł lub został naznaczony sprzecznościami na przełomie XIX i XX wieku. W niniejszym studium koncentruję się na dwóch kluczowych kwestiach: czy Kościołowi potrzebna jest sztuka oraz czy sztuka potrzebuje Kościoła? Odpowiedź na drugie pytanie nie jest ewidentna i odnosi się do innej kwestii sformułowanej przez Jana Pawła II:,,Czy sztuka ulega ograniczeniu lub zostaje pozbawiona istotnego znaczenia, jeżeli pomija rzeczywistość Kościoła?”. Sztuka (...) w istocie potrzebuje Kościoła, jeśli ma lepiej rozumieć prawdziwe powołanie człowieka oraz jeśli ma rozumieć, że jej ostateczny cel nie tkwi w prezentacji tego, co złe i niemoralne. (shrink)

Celem tego artykułu jest rekonstrukcja i interpretacja kulturowych procesów, które doprowadziły do pojawienia się na scenie nowoczesnego świata – tzw. społeczeństwa spektaklu – aktora o ekstatycznym i narcystycznym typie osobowości. Pojawia się on jako aktywny uczestnik toczących się obecnie wojen kulturowych. Nie posługuje się opowiadaniem jako formą komunikacji międzyludzkiej. Realizuje się za to w aktach uniesienia, autodeklaracjach i okazjonalnych wydarzeniach. Tekst ma charakter przyczynku do wielowątkowej biografii nowoczesnej idei podmiotu. Stawia egzystencjalne pytania: co z nami w czasach po opowiadaniu? Jaką (...) cenę musimy płacić za jego kulturową degradację? Biografia, jako tytułowa metafora, to figura epistemologiczna, która oznacza, że rozważania nie należą tu do dziedziny badań narratologicznych, lecz genealogicznych. (shrink)

Dialog Kościoła i kultury Karol Wojtyła podjął w sposób znaczący jako biskup w Krakowie i później jako papież – m.in. wtedy, kiedy powołał do życia w 1982 roku Papieską Radę ds. Kultury. Nie tylko identyfikował się z artystami, ale wręcz stał się ich duchowym przywódcą. W artykule ukazany jest ów dialog prowadzony przez biskupa Karola Wojtyłę, a następnie papieża Jana Pawła II. Czynił to podczas papieskich pielgrzymek w Polsce, spotkań z ludźmi kultury w Rzymie i świecie, na czele z jego (...) programowym wystąpieniem w UNESCO, aż po _List do artystów_. Dzisiaj wydaje się, że ten dialog pomiędzy Kościołem a kulturą jest bardzo ważny, a wręcz stanowi potrzebę chwili w życiu Kościoła. (shrink)

The rapid development of empirical science and theoretical grounds related with them, results in many theories on the origin, evolution and nature of the world, sometimes interpreted as contradictory to the theological conception. Consequently, under the influence of these achievements, within theology itself, an opinion about autonomy of both domains and their complementarity seems to be more and more popular. Facing this relation, it is theology that should present the possibility of such understanding of the revealed truths that they could (...) coexist with scientific discoveries. Based directly on biblical texts, the sophiological vision of origin and nature of the world seems to be very interesting among other theological conceptions regarding this topic. The present article attempts to confront the sophiology’s presumptions on the eternal creative Wisdom with scientific thesis on the world’s nature, its development and on human existence in order to demonstrate the possibility of coexistence of these discourses with no contradiction. (shrink)

Dialog Kościoła i kultury Karol Wojtyła podjął w sposób znaczący jako biskup w Krakowie i później jako papież – m.in. wtedy, kiedy powołał do życia w 1982 roku Papieską Radę ds. Kultury. Nie tylko identyfikował się z artystami, ale wręcz stał się ich duchowym przywódcą. W artykule ukazany jest ów dialog prowadzony przez biskupa Karola Wojtyłę, a następnie papieża Jana Pawła II. Czynił to podczas papieskich pielgrzymek w Polsce, spotkań z ludźmi kultury w Rzymie i świecie, na czele z jego (...) programowym wystąpieniem w UNESCO, aż po _List do artystów_. Dzisiaj wydaje się, że ten dialog pomiędzy Kościołem a kulturą jest bardzo ważny, a wręcz stanowi potrzebę chwili w życiu Kościoła. (shrink)

Tematem artykułu jest stanowisko władz państw komunistycznych w Europie wobec wyboru Karola Wojtyły na papieża w 1978 r. oraz pierwszych lat jego działalności w Watykanie. Tekst stanowi zarys problemu oparty przede wszystkim na literaturze przedmiotu i wydawnictwach źródłowych. Uwaga autora koncentruje się na Polsce, a także na innych państwach posiadających w swych granicach znaczącą liczbę katolików: Czechosłowacji, Węgrzech i Związku Sowieckim. W szczególności omówiono reakcje władz na wizytę Jana Pawła w Polsce oraz działania podejmowane w kierunku zwalczania wpływów Watykanu w (...) państwach bloku sowieckiego. Cezurę końcową stanowi zamach na papieża 13 maja 1981 r. (shrink)

Charles Taylor is currently one the most renowned and influential contemporary philosophers. He is also widely quoted and discussed both in the social sciences and humanities. Taylor earns this attention through his remarkable capacity for presenting his conceptions in the broadest possible intellectual and cultural context. His philosophical intuition is fundamentally antinaturalistic, and tends toward developing broad syntheses without a trace of systematizing thinking, or any anarchic postmodernist methodology. His thought unites the past with the present, while culture is treated (...) as a broad mosaic of discourses. Religion, art, science, philosophy, politics and ethics are all fields through which the Canadian philosopher deftly moves about in his search for their hidden structures and deepest sense. Taylor's philosophical output is prodigious. Recently, as his monumental study A Secular Age (2007) indicates, he has been concentrating much of his attention on the problem of secularization.. The selection of contributions in the current volume proffer a penetrating cross section of Taylor's thought. They are derived from a conference held in October 2008 in Lublin, Poland Although some of the articles are focused on a reconstruction of the philosopher's concepts, most either engage in a polemic with elements of his thought or find inspiration in it for their own reflections. The contributions are grouped in four parts: 1) philosophy and the modern self; 2) the problem of secularization; 3) between liberalism and communitarianism; and 4) language, literature, and culture. (shrink)

Polski święty, głowa Kościoła katolickiego na świecie, a wcześniej krakowski kardynał, Karol Wojtyła odwiedził Nową Zelandię dwukrotnie. Pierwsza podróż odbyła się w 1973 roku, ale szczególnie zapamiętana w Aotearoa jest druga – z roku 1986. Do dzisiaj to jedyna w historii Kościoła pielgrzymka papieża do tego kraju. Obie wizyty w bardzo widoczny sposób obudziły pamięć o ojczyźnie, wierze i kulturze przodków u potomków polskojęzycznych migrantów, a także pomogły podtrzymać w wierze miejscowy Kościół katolicki w laicyzującym się społeczeństwie na kolejne dekady. (...) Śmierć Jana Pawła II nie przeszła bez echa w Nowej Zelandii, pamiętającej wizytę pielgrzyma w bieli, który nie zapomniał o braciach w wierze mieszkających tak daleko od Watykanu. Obecnie wyniesiony na ołtarze święty Polak pamiętany jest w Kościele katolickim Nowej Zelandii szczególnie przez na stałe zamieszkujących tam jego rodaków. (shrink)

Polski święty, głowa Kościoła katolickiego na świecie, a wcześniej krakowski kardynał, Karol Wojtyła odwiedził Nową Zelandię dwukrotnie. Pierwsza podróż odbyła się w 1973 roku, ale szczególnie zapamiętana w Aotearoa jest druga – z roku 1986. Do dzisiaj to jedyna w historii Kościoła pielgrzymka papieża do tego kraju. Obie wizyty w bardzo widoczny sposób obudziły pamięć o ojczyźnie, wierze i kulturze przodków u potomków polskojęzycznych migrantów, a także pomogły podtrzymać w wierze miejscowy Kościół katolicki w laicyzującym się społeczeństwie na kolejne dekady. (...) Śmierć Jana Pawła II nie przeszła bez echa w Nowej Zelandii, pamiętającej wizytę pielgrzyma w bieli, który nie zapomniał o braciach w wierze mieszkających tak daleko od Watykanu. Obecnie wyniesiony na ołtarze święty Polak pamiętany jest w Kościele katolickim Nowej Zelandii szczególnie przez na stałe zamieszkujących tam jego rodaków. (shrink)

W Encyklice Fides et ratio Jan Paweł II nawołuje do współpracy teologii z filozofią. Podkreślając inspirującą rolę teologii dla filozofii, większy nacisk kładzie jednak na potrzeby dowartościowania filozofii, zwłaszcza metafizyki, która w wielu środowiskach, nawet w uczelniach kościelnych, została zaniedbana. Wśród licznych antymetafizycznych nurtów współczesnych, Papież wymienia pozytywizm, materializm, scjentyzm i relatywizm. Różniąc się od siebie nurty te maja jednak z sobą coś wspólnego. Pozytywizm za źródło i kryterium prawdy uznaje doświadczenie zmysłowe. Zdania o zjawiskach danych w doświadczeniu maja (...) wartość prawdopodobną. Zawsze istnieje możliwość ich zakwestionowania. Stąd relatywizm prawdy. Prócz tego ograniczenie poznania de empirii implikuje zamkniecie się na rzeczywistość pozazmysłową, duchową. Z nieuprawnionego metodologicznie przekonania, ze to co niepoznawalne zmysłami nie istnieje, rodzi się materializm. Konieczność dotyczy systemów formalnych, one jednak nie mają charakteru ontologicznego, nie mówią same z siebie niczego o rzeczywistości. Opierają się na konwencjach. To stanowi inne źródło relatywizmu. (shrink)

In the individual, social, and political dimensions, the shaping of the liberal tradition has met up with and will continue to meet up with the presence of the Roman Catholic Church with its own philosophy. Yet has this always led to sharp conflict between Catholicism and liberalism? Has the social thinking of the Church evolved in its assessment of the liberal tradition and vice versa? Have there been points in common in the two systems of thinking? In contrast, where have (...) sparks appeared? Does Catholicism support the stability of liberal democracy? A response to these questions comprises the primary aim of the work at hand. Herein is a presentation and appraisal of one of the most interesting and continually lively clashes, accompanied by a portrayal of both Catholicism and liberalism. Analysis will be conducted at the level of social philosophy, through incidental political practice, and from the historical perspective – all of which together will enable illustration of the dynamic relationship between Catholicism and liberalism. Due to the scope of liberalism, the analysis of the Catholicism-liberalism relationship will be limited solely to the philosophy of politics and of economics. Such a restricted social philosophy involves the following issues: the genesis, essence, and characteristics of social policy; its ultimate justification or lack thereof; the relationship between the political society and its members; the types of structured political communities; the genesis, nature and duties of political authorities; the definition of the law, its foundations and limitations; the essence and properties of economic life; types of ownership; and, finally, the relations taking place between politics and economics. The problem inherent in an encounter between the social thinking of the Roman Catholic Church and liberalism appear to be especially meaningful in the context of the Polish discourse regarding the new order, its theoretical bases and institutions, projects for the realization of individual freedom, and the superiority or inferiority of values in today’s pluralistic universe. This matter is of great consequence and significance – not only intellectually but above all practically – and manifests itself in political, economic, and cultural life. Nonetheless, for decades now, Polish research into this issue has been entangled in occasional conflicts of a worldview and political nature. In turn, there is a lack of understanding and objective theoretical reflection on the subject. In fact, there are no publications which attempt to understand liberalism and assess the validity of the accusations against it. The vast amount of literature devoted to this problem most frequently opens, right from the start, with arguments stemming from either a Marxist or Catholic apologetics. The liberal credo is not identified with the philosophy of politics, but rather the theory of pro-capitalist economics. This, as a result, not only misrepresents the crux of liberalism, but also narrows the catalogue of responses by the Church on this very topic – starting with the encyclical Rerum novarum (1891) by Pope Leo XIII. In order to resolve this problem, the analysis will be rooted in the broader philosophical and historical context. In other words, it will look into liberalism on the one hand, and into those Church documents in which that institution first spoke of liberalism on the other. The discussions and deliberations contained within this volume are laid out in an introduction, four chapters, and a conclusion. The introduction includes the theoretical bases and methodological assumptions of this work, taking into account the principles of philosophical reflection and analysis. The fundamental chapters present the evolution of an attitude towards liberalism in the social teachings of the Roman Catholic Church – from Pius VI to John Paul II – taking under consideration the key moments and figures in the development of liberalism (e.g., John Locke, John Stuart Mills, John Rawls). In this time period four stages of a Catholic reference to liberalism will be distinguished. The first three constitute: 1) animosity and condemnation (from Pius VI to Pius IX), 2) criticism accompanied by tolerance (from Leo XIII to Pius XII, and 3) criticism accompanied by limited concord (from John XXIII to Paul VI). Today, and with increasing frequency, voices are heard speaking of the teachings of John Paul II as marking a new caesura in the Catholic-liberalism relationship. Hence it is worth re-evaluating and re-analyzing if such opinions are justified. The volume closes with a conclusion comprising an attempt to answer the following questions. Are Catholic accusations addressed at liberalism correct or not? Has liberalism turned out to be a philosophy open to criticism and capable of modification as the weak points in liberal theory and practice are disclosed? Can Catholic values enrich the liberal political order? Can Catholic moral-religious norms, introduced into the realm of political responsibilities, endanger the foundations of the liberal system? Reviewing the evolution of Catholicism as well as liberalism, has Catholicism found its place amidst the pluralistic harmony of liberal democracy? Kształtowanie się tradycji liberalnej napotykało i będzie napotykać na promowaną przez Kościół rzymskokatolicki filozofię, zarówno w wymiarze indywidualnym, społecznym, jak i politycznym. Czy zawsze prowadziło to do ostrego sporu między katolicyzmem a liberalizmem? Czy społeczna myśl Kościoła ewoluowała w swojej ocenie tradycji liberalnej i vice versa? Czy w obu systemach myślowych istniały punkty wspólne? Czego dotyczyły ogniska zapalne? Czy katolicyzm wspiera stabilność liberalnej demokracji? Te pytania sprawiły, że głównym celem niniejszej pracy jest prezentacja i ocena jednego z najbardziej interesujących i wciąż aktualnych sporów, a pośrednio przedstawienie dwóch filozofii – katolicyzmu i liberalizmu. Analiza tego sporu prowadzona jest na płaszczyźnie filozofii społecznej, incydentalnie – praktyki politycznej w ujęciu historycznym, co umożliwia ukazanie dynamiki relacji między katolicyzmem i liberalizmem. Z powodu zakresu liberalizmu w analizie relacji katolicyzm – liberalizm praca ta ogranicza się jedynie do filozofii polityki i filozofii gospodarki. Tak okrojona filozofia społeczna interesuje się następującymi problemami: genezą, istotą i cechami społeczności politycznej, jej ostatecznym uzasadnieniem lub brakiem takowego oraz relacjami między społeczeństwem politycznym a jego członkami, typami ustrukturyzowania wspólnoty politycznej, genezą, naturą i zadaniami władzy politycznej, definicją prawa, jego podstawą i ograniczeniami, istotą i właściwościami życia gospodarczego, rodzajami własności, stosunkami zachodzącymi między polityką a ekonomią. Problem spotkania myśli społecznej Kościoła katolickiego z liberalizmem wydaje się szczególnie znaczący również w kontekście polskich dyskusji o tworzącym się ładzie, jego teoretycznych podstawach i instytucjach, projekcie realizacji indywidualnej wolności oraz wyższości i niższości wartości w dzisiejszym, pluralistycznym uniwersum. Problem ten ma olbrzymie znaczenie nie tylko intelektualne, ale przede wszystkim praktyczne, objawiające się na poziomie życia politycznego, ekonomicznego i kulturowego. Jednak od wielu dziesięcioleci polskie studia nad tym zagadnieniem są uwikłane w doraźne konflikty o charakterze światopoglądowym i politycznym, natomiast brakuje rozumiejącej i obiektywnej refleksji teoretycznej na ten temat. Właściwie nie ma publikacji próbujących zrozumieć liberalizm i ocenić zasadność stawianych mu zarzutów. Ogrom literatury poświęcony temu problemowi najczęściej zawiera prace już na wstępie wychodzące z pozycji apologetycznie marksistowskich czy katolickich. Utożsamia się w nich credo liberalizmu nie z filozofią polityki, lecz z teorią ekonomii prokapitalistycznej, co nie tylko zakłamuje istotę liberalizmu, lecz także zawęża katalog wypowiedzi Kościoła na jego temat, rozpoczynając je od encykliki Rerum novarum (1891) Leona XIII. Aby sprawę wyjaśnić w niniejszej książce, analiza jest umieszczona w szerszym kontekście filozoficznym i historycznym, czyli „ma wgląd”, z jednej strony w liberalizm, z drugiej – w dokumenty Kościoła, w których on po raz pierwszy zabrał głos w sprawie liberalizmu. Rozważania zawarte w niniejszej pracy podzielone są na wstęp, cztery rozdziały i zakończenie. We wstępie prezentuję podłoże teoretyczne i założenia metodologiczne rozprawy, przestrzegając zasad refleksji i analizy filozoficznej. Rozdziały przedstawiają ewolucję stosunku do liberalizmu w społecznej nauce Kościoła rzymskokatolickiego, od czasów Piusa VI do Jana Pawła II, z uwzględnieniem ważniejszych momentów rozwoju myśli liberalnej (John Locke, John Stuart Mill, John Rawls). W omawianym okresie wyróżniam cztery etapy katolickiego odniesienia do liberalizmu: pierwszy – wrogości i potępienia (od Piusa VI do Piusa IX), drugi – krytyki, ale zarazem tolerowania (od Leona XIII do Piusa XII), trzeci – krytyki, choć i ograniczonej zgody (od Jan XXIII do Pawła VI) i czwarty – powszechnie oceniany jako przełom w katolickiej percepcji liberalizmu (pontyfikat Jana Pawła II). Całość rozważań zamknie zakończenie, którego treścią jest próba odpowiedzi na pytania: czy katolickie zarzuty pod adresem liberalizmu są trafne czy też nie? Czy liberalizm okazał się filozofią otwartą na krytykę, zdolną do modyfikacji pod wpływem ujawniania słabych stron teorii lub praktyk liberalnych? Czy wartości katolickie mogą wzbogacić liberalny porządek polityczny? Czy też katolickie normy moralno-religijne, wprowadzone w obręb obowiązków politycznych, zagrażają fundamentom ustroju liberalnego? Czy zarówno wobec ewolucji katolicyzmu, jak i liberalizmu katolicyzm odnalazł się w pluralistycznej harmonii liberalnej demokracji? (shrink)

rzemiany kulturowe ostatniego okresu przyniosły głęboką zmianę wartościowań dotyczących społecznej roli nauk przyrodniczych. Podczas gdy w początkach XX wieku pozytywizm upatrywał w nauce jedyne źródło wartościowej poznawczo wiedzy, postmodernizm z początku obecnego stulecia traktuje teorie przyrodnicze przede wszystkim jako formę narracji literackiej. W antyintelektualnych nastrojach, wyrażających krytykę oświeceniowej afirmacji racjonalności, ceni się pragmatyczne zastosowania nauki, nie zaś jej funkcje poznawcze. Sytuacja taka stwarza pilną potrzebę interdyscyplinarnej współpracy między filozofami, teologami i przedstawicielami nauk przyrodniczych. W ostatnim okresie podjęto w wielu ośrodkach (...) interdyscyplinarne programy badawcze, które dotyczą różnych aspektów teorii ewolucji, związków między przetwarzaniem informacji w komputerach a neurofizjologią, relacji między naturalizmem metodologicznym a różnorodnymi wersjami naturalizmu ontologicznego. Rozwijane badania stanowią nową jakość we wzajemnych relacjach nauk przyrodniczych z myślą chrześcijańską. Przezwyciężają one zarówno złudzenia scjentyzmu, jak i dominującą w pozytywizmie cząstkową koncepcję prawdy, w której brakuje odpowiedzi na pytania istotne dla całościowej wizji świata. Równocześnie stanowią one również odpowiedź na wizję interdyscyplinarnego dialogu, którą Jan Paweł II ukazał w encyklice Fides et ratio oraz w Liście do George \'a Coyne \'a SI, skierowanym z racji 300-lecia publikacji Principiów Newtona. (shrink)

The Polish philosophy of mathematics in the 19th century is not a well-researched topic. For this period, only five philosophers are usually mentioned, namely Jan Śniadecki, Józef Maria Hoene-Wroński, Henryk Struve, Samuel Dickstein, and Edward Stamm. This limited and incomplete perspective does not allow us to develop a well-balanced picture of the Polish philosophy of mathematics and gauge its influence on 19th- and 20th-century Polish philosophy in general. To somewhat complete our picture of the history of the Polish philosophy of (...) mathematics in those times, we here present the profiles of some lesser-known Polish Romantic philosophers of the 19th century, namely Karol Libelt, Bronisław Trentowski, and Józef Kremer. We discuss their contributions to the philosophy of mathematics and their metaphysical perspectives, and we also show how their metaphysical ideas have found some continuity in the studies of some Catholic philosophers. (shrink)

Celem pracy jest wstępne przebadanie oddziaływania myśli Heinricha Pescha SJ (1854–1926), a w szczególności jego koncepcji solidaryzmu chrześcijańskiego, na kształtowanie się poglądów społeczno-ekonomicznych czołowych polskich myślicieli katolickich XX wieku. Podstawowy materiał źródłowy stanowiły kluczowe monografie, stanowiące podsumowanie poglądów autorów na zagadnienia społeczno-gospodarcze. Badanie uwzględniało aspekty ilościowe, ale koncentrowało się głównie na analizie logicznej oraz semantycznej tych fundamentalnych prac. W rezultacie wykazano znaczący wpływ idei Pescha, postrzeganego jako jeden z czołowych chrześcijańskich myślicieli społecznych oraz twórca solidaryzmu chrześcijańskiego, na prace autorów takich (...) jak ks. Antoni Roszkowski, Czesław Strzeszewski, Leopold Caro, a także ks. Jan Piwowarczyk. Poprzez analizę porównawczą prac ks. Piwowarczyka oraz Karola Wojtyły, poświęconych katolickiej etyce społecznej, poddano krytycznej ocenie recepcję solidaryzmu Pescha przez Karola Wojtyłę, dochodząc do nieoczywistych wniosków oraz rzucając dodatkowo światło na powiązania pomiędzy obydwu tekstami. (shrink)

Celem pracy jest wstępne przebadanie oddziaływania myśli Heinricha Pescha SJ (1854–1926), a w szczególności jego koncepcji solidaryzmu chrześcijańskiego, na kształtowanie się poglądów społeczno-ekonomicznych czołowych polskich myślicieli katolickich XX wieku. Podstawowy materiał źródłowy stanowiły kluczowe monografie, stanowiące podsumowanie poglądów autorów na zagadnienia społeczno-gospodarcze. Badanie uwzględniało aspekty ilościowe, ale koncentrowało się głównie na analizie logicznej oraz semantycznej tych fundamentalnych prac. W rezultacie wykazano znaczący wpływ idei Pescha, postrzeganego jako jeden z czołowych chrześcijańskich myślicieli społecznych oraz twórca solidaryzmu chrześcijańskiego, na prace autorów takich (...) jak ks. Antoni Roszkowski, Czesław Strzeszewski, Leopold Caro, a także ks. Jan Piwowarczyk. Poprzez analizę porównawczą prac ks. Piwowarczyka oraz Karola Wojtyły, poświęconych katolickiej etyce społecznej, poddano krytycznej ocenie recepcję solidaryzmu Pescha przez Karola Wojtyłę, dochodząc do nieoczywistych wniosków oraz rzucając dodatkowo światło na powiązania pomiędzy obydwu tekstami. (shrink)

Infertility is a serious social problem. Very often the only treatment possibility are IVF methods. This study explores the possibility of outcome prediction in the early stages of treatment. The data, collected from the previous treatment cycles, were divided into four subsets, which corresponded to the selected stages of treatment. On each such subset, sophisticated data mining analysis was carried out, with appropriate imputations and classification procedures. The obtained results indicate that there is a possibility of predicting the final outcome (...) at the beginning of treatment. (shrink)

Book review: Adam Adamandy Kochański, Gottfried Wilhelm Leibniz, Korespondencja Adama Adamandego Kochańskiego i Gottfrieda Wilhelma Leibniza z lat 1670-1698, D. Sieńko, wyd. Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie, Warszawa 2019, ss. 256.

The IVF ET method is a scientifically recognized infertility treat- ment method. The problem, however, is this method’s unsatisfactory efficiency. This calls for a more thorough analysis of the information available in the treat- ment process, in order to detect the factors that have an effect on the results, as well as to effectively predict result of treatment. Classical statistical methods have proven to be inadequate in this issue. Only the use of modern methods of data mining gives hope for (...) a more effective analysis of the collected data. This work provides an overview of the new methods used for the analysis of data on infertility treatment, and formulates a proposal for further directions for research into increasing the efficiency of the predicted result of the treatment process. (shrink)

In this review, we present the philosophical blog “Cafe Aleph”, which was founded by Witold Marciszewski in collaboration with Paweł Stacewicz. The blog contains numerous expert entries on issues from the border of philosophy, science and technology. “Cafe Aleph” is an area for developing, popularizing and discussing the idea of philosophy of computing.

Review of book: Bondecka-Krzykowska I., Brzeziński K.M., Bulińska-Stangrecka H., et al., Przedmioty wirtualne, P. Stacewicz, B. Skowron, Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2019, pp. 135.

Recenzja książki: Michał Heller, _Ważniejsze niż Wszechświat_, Copernicus Center Press, Kraków 2018, ss. 128.

This review article presents an important, newly published study of Popper's critical method by Zbigniew Liana. The review emphasizes the very high level of the study, points to its originality, and explains why the book is recommended mainly to specialists of Popper's thought. It is also explained how the book manages to contain so many original and valuable analyses in a small volume.

Contra both phenomenalists and anti-phenomenalists, I defend the following thesis in this paper: the epistemic power of perceptual experience is grounded in its presentational property that is (i) uniquely possessed by the experience in the good case and (ii) essentially a phenomenal property. In §2, I set the ground for my argument by elaborating on the phenomenalist account of presentational phenomenology. In §3, I argue (against phenomenalism) for the first part of the phenomenal presentation thesis: (i) perceptual experience’s epistemic power (...) is grounded in instances of a presentational property possessed by perceptual experience in the good, but not in the bad case. In §4, I argue (against anti-phenomenalists) for the second part of the phenomenal presentation thesis: (ii) presentational property is essentially a phenomenal property. In §5, I address some potential objections to the phenomenal presentation thesis. §6 concludes. (shrink)

According to unconscious perception hypothesis (UP), mental states of the same fundamental kind as ordinary conscious seeing can occur unconsciously. The proponents of UP often support it with empirical evidence for a more specific hypothesis, according to which colours can be seen unconsciously (UPC). However, UPC is a general claim that admits of many interpretations. The main aim of this paper is to determine which of them is the most plausible. To this end, I investigate how adopting various conceptions of (...) colour and perceptual phenomenal character affects UPC’s resilience to objections. This brings me to the conclusion that the most plausible reading of UPC is the one according to which the phenomenal character of colour perception (i) is constituted by colours qua primitive mind-independent qualities of the environment and (ii) is not essentially tied to consciousness. My conclusion not only identifies the most plausible interpretation of UPC, but also highlights and supports an unorthodox version of the relational theory of perception, which is a perfectly viable yet so far overlooked stance in the debate about unconscious perception. (shrink)

It has been objected recently that naïve realism is inconsistent with an empirically well-supported hypothesis that unconscious perception is possible. Because epistemological disjunctivism is plausible only in conjunction with naïve realism (for a reason I provide), the objection reaches it too. In response, I show that the unconscious perception hypothesis can be changed from a problem into an advantage of epistemological disjunctivism. I do this by suggesting that: (i) naïve realism is consistent with the hypothesis; (ii) the contrast between epistemological (...) disjunctivism and epistemic externalism explains the difference in epistemic import between conscious and unconscious perception. (shrink)

The article presents the military fortifications built by the Germans during World War II near Tomaszów Mazowiecki in the years 1940–1944, especially the long belt of fortifications called Piliza Stellung, although it focuses on a relatively short section running along the Pilica River from Sulejów to Inowłódz and Lubocz (near Rzeczyca). The paper discusses various types of shelters, and more broadly presents the preserved military fortifications in Tomaszów Mazowiecki and the railway shelter complexes (“Anlage Mitte”) in Konewka and Jelenia.

The second law of thermodynamics and the concept of entropy became one of the most important scientific ideas to influence Western culture in the 19th century. Pessimistic conclusions, such as the concept of the heat death of the universe and the specter of the inevitable decay of everything, inspired philosophical reflection at the fin de siècle. The philosophy of Henri Bergson played a key role in overcoming this pessimistic attitude. In his famous work L’évolution créatrice (1907), he proposed a bold (...) metaphysical vision for the completion of science through a vision of creative evolution driven by the metaphysical factor of élan vital in opposition to destructive (entropic) factors. Bergson’s philosophy appealed specifically to negentropic ideas, so it made an important contribution to the worldview debate of the time. The influence of Bergson’s thought on Polish philosophy has been studied many times, including from a worldview perspective, but no one has yet analyzed the impact of his entropic and negentropic ideas. With research into the cultural significance of these ideas developing today, such research would be particularly relevant. This paper therefore aims to fill this significant research gap and present an initial analysis of the influence of Bergson’s specific entropic and negentropic ideas on Polish thinkers prior to the outbreak of World War II. This paper begins with presenting the historical background for the influence of entropic ideas on Western thought at the turn of the 20th century. Bergson’s philosophical entropic and negentropic ideas are then analyzed. By outlining the background to their reception like this, it becomes possible to illustrate the reception process in Polish philosophy in the next two parts. First, we focus on a group of philosophers who challenged the pessimistic consequences of the established scientific view of the world, while the following part shows the reactions to Bergson’s ideas by philosophers associated with science. Finally, some general conclusions are drawn about Bergson’s influence and the reasons for his failure. Some little-known connections between neo-romanticism and the reflection on entropic ideas are also highlighted. (shrink)

Die vorliegende Publikation wurde zum Jubiläumsjahr 2000 von Sozialwissenschaftlern am Lehrstuhl für Wirtschaftsgeschichte und Geschichte der Wirtschaftslehre der staatlichen Universität Łódz vorbereitet. Das Buch hat vor allem ein theoretisches Ziel. Die Autoren, ausschließlich Wissenschaftler die diesem Lehrstuhl angehören, wollen die logische Struktur der päpstlichen Lehre, ihre Methode, Prinzipien und letztlich ihr Verhältnis zur empirischen Realität beschreiben.

Vision of the Historical role of Poland in Jan Hempel’s Sermons The article presents the vision of the role of Polish nation presented in two works written by Jan Hempel – Polish Sermons and Piast Sermons. The main purpose of the article is to provide the reader with Hempel’s reinterpretation of the role of Poles elaborated by the authors of the Romantic period who regarded Polish nation as the God’s chosen people. Hempel, being a lifelong critic of Christianity, thought of (...) Poland as the Antichrist of nations. With this view in mind he interpreted Polish history and the role of Polish nation in the history of world. Author of the article presents Hempel’s vision of the aforementioned role of Polish nation and seeks its sources in the writings of other thinkers. (shrink)

The Czech philosopher Jan Patocka (1907-1977), who studied with Husserl and Heidegger, is widely recognized as the most influential thinker to come from postwar Eastern Europe. Refusing to join the Communist party after World War II, he was banned from academia and publication for the rest of his life, except for a brief time following the liberalizations of the Prague spring of 1968. Joining Vaclav Havel and Jiri Hajek as a spokesman for the Chart 77 human-rights declaration of 1977, Patocka (...) was harassed by authorities, arrested, and finally died of a heart attack during prolonged interrogation. Plato and Europe, arguably Patocka’s most important book, consists of a series of lectures delivered in the homes of friends after his last banishment from the academy just three years before his death. Here, he presents his most mature ideas about the history of Western philosophy, arguing that the idea of the care of the soul is fundamental to the philosophical tradition beginning with the Greeks. Explaining how the care of the soul is elaborated as the problem of how human beings may make their world one of truth and justice, Patocka develops this thesis through a treatment of Plato, Democritus, and Aristotle, showing how considerations about the soul are of central importance in their writings. He demonstrates in vivid fashion how this idea forms the spiritual heritage of Europe. (shrink)